Tama na.
Nakakapagod pa rin hanggang ngayon.
Wala namang magandang naidudulot ito.
Basag na ang lahat.
Hindi ko na maaayos.
Tama na.
Sana nakikita mo ang nakikita ng iba
na maaaring dati ay lagi akong nandyan
ngunit di na ngayon.
Ayoko na.
Tama na.
Kasi para akong gamit na nilalabas lamang
tuwing kailangan.
At pag hindi na?
Nasa isang tabi, umiiyak.
Sana nararamdaman mo lahat ng nararamdaman ko.
Sana sa iyo nalang ang sakit na hindi ko na kayang buhatin.
Sana nabibigyan mo ako ng halaga.
Kahit minsan lang, maramdaman ko man lang ang saya sa'yo.
Pero tama na, ayoko na. Nakakapagod pala ang mahalin ka.
call the deep wind and marvel at its presence
within hear the longing
embrace the calmness
indulge in the liberty
speak and you can be heard.
Sunday, November 21
Sunday, November 14
wala
Kasi nakakapagod na.
Paulit-ulit ang mga pangyayari.
Walang nagbabago.
Kung mayroon man ay babalik din sa dati.
Wala na akong alam na gawin.
Sinanay mo ako nang ganito.
Pero ngayon, bigla kang nawawala.
Hindi ko maintindihan.
Siguro may mali sa akin.
Wala ka nang makitang kakaiba sa akin.
Pare, okay lang naman.
Basta ba nagsasabi ka.
Nakakapagod kasing maghintay ng sagot
Na sa loob-loob mo ay alam mo naman
Alam mo naman e...alam mo namang
Hindi ito darating.
Bakit ka pa ba naghihintay?
Kung naghihintay ka lang naman
Naghihintay ka lang
Para sa wala.
Paulit-ulit ang mga pangyayari.
Walang nagbabago.
Kung mayroon man ay babalik din sa dati.
Wala na akong alam na gawin.
Sinanay mo ako nang ganito.
Pero ngayon, bigla kang nawawala.
Hindi ko maintindihan.
Siguro may mali sa akin.
Wala ka nang makitang kakaiba sa akin.
Pare, okay lang naman.
Basta ba nagsasabi ka.
Nakakapagod kasing maghintay ng sagot
Na sa loob-loob mo ay alam mo naman
Alam mo naman e...alam mo namang
Hindi ito darating.
Bakit ka pa ba naghihintay?
Kung naghihintay ka lang naman
Naghihintay ka lang
Para sa wala.
weighing options
I cannot express clearly anymore.
I am trapped.
There is a swirl of emotions, some I do not know the names of.
But I am mostly afraid.
And that's because I do not know what to do anymore.
I am trapped.
There is a swirl of emotions, some I do not know the names of.
But I am mostly afraid.
And that's because I do not know what to do anymore.
Thursday, November 4
I'm Sorry
I'm sorry because my mouth can't produce the right sounds or words to fit you.
I'm sorry because my brain isn't as intelligent or as profound as you hoped it would be.
I'm sorry because my actions aren't appropriate for you.
I'm sorry.
I'm sorry that I have little faith in myself when I talk to you.
I'm sorry that I am confused.
I'm sorry that I'm sensitive and that I don't want to show you.
I'm sorry.
I'm sorry but this is the will be my oxygen for now.
I'm sorry but it has to begin and end this way.
I'm sorry but I'm letting you go.
I am sorry for me.
Subscribe to:
Posts (Atom)